خیلی دلم می‌خواد هر بار روی یه دونه کار تمرکز کنم و مثل دوران جاهلیت سر نزنم به صفحه‌ی کراش‌های قدیمی. واقعا که... نمی‌خوام خودم رو سرزنش کنم زیاد اما می‌خوام یاد بگیرم جدیشون نگیرم و یادآوری کنم که وقتی نظر دیگران مهمه برام، این دیگه اسمش زندگی نیست یه نوع بردگی هست..

خوشبخت شو عزیزمن می‌خوام رهات کنم کاش بتونم بی‌خیال شم ازت واقعا یه آزار دهنده ‌ی درونی می‌تونه این قدر آدم رو بکشونه سمت اونایی که دیگه نیستند و نم نم و خاموش ازم یه خوش خیال بسازه که وقتی چشمام رو میبندم برام قشنگی ‌هاش رو مرورش می‌کنه فقط ، چشمام رو که باز می‌کنم می‌خنده به سادگیم