خیلی وقت ها که غریبه میشم با دنیا و نگاه آدم های اطرافم( با این که بهترین و گلترین آدم های روی زمین اند ) ، توی دفترچه ام مینویسم و کم کم میفهمم چم شده.

عنوان stranger در واقع خودم هستم با خودم و این دنیا که اکثر اوقات انتقاد میکنم خودمو، با چرا چرا روحم رو آزار میدم

و خیلی وقتا پستی رو که گذاشتم منو به وحشت میندازه از خودم و پاک میکنم

اینجوری ام که با دفترچه شخصی ام راحت ترم خیلی بهتر مینویسم طوری. راحت به معنی واقعی اما اینجا ... بهتره دست بکشم از انتقاد

به قول فیلم فروشنده فقط صد سال اولش سخته .. با عشق به یوگی عزیزم 💛